Straciłeś inwestując w polisolokatę ?

Polisolokaty lub polisy inwestycyjne to produkty finansowe sprzedawane przez towarzystwa ubezpieczeniowe klientom "pod przebraniem" produktów ubezpieczeniowych. Ich dystrybucja prowadzona była najczęściej za pośrednictwem banków oraz powiązanych z bankami doradców finansowych. Polisolokaty promowane były jako bezpieczne, obarczone małym ryzykiem i tożsame, acz pozbawione jej wad, tradycyjnej lokacie bankowej. W istocie rzeczy były to produkty toksyczne, a ich dystrybucja napędzana olbrzymimi prowizjami miała znamiona tzw "missellingu", czyli stosowania praktyk nagannych pod względem etycznym, a nawet prawnym. Polisolokaty sprzedawane jako produkt bezpieczny były obarczone znacznym ryzykiem inwestycyjnym. Doradcy finansowi oferujący polisolokaty nie informowali o ryzyku, kryteriach doboru aktywów oraz, co kluczowe, o tzw. opłatach likwidacyjnych. Umowy, które przedstawiali klientom, zawierały przeciętnie od 30 do 60 kart zagęszczonego tekstu. Tekstu obfitującego w skomplikowaną terminologię prawno-finansową, rozczłonowaną na część zasadniczą oraz tabele i regulaminy. Tekstu, którego w poczuciu zaufania do poważnych instytucji jakimi są banki i towarzystwa ubezpieczeniowe, klient nie analizował wnikliwie ufając, że przekazywane przez doradcę informacje i obiecywany zysk są prawdziwe. W istocie zysk doradcy i TU, a nie Klienta były motorem tych działań, co potwierdza rzecznik finansowy w raporcie "Ubezpieczenia na życie z ubezpieczeniowym funduszem kapitałowym" z marca 2016 roku: "Wysokie wynagrodzenie prowizyjne, z reguły wypłacane z góry, niepowiązane praktycznie z jakimkolwiek ryzykiem zwrotu nawet jego części w przypadku przedterminowego rozwiązania umowy (ryzyko zostało przerzucone na klientów w formie opłaty likwidacyjnej), stało się zachętą do nieuczciwej sprzedaży produktów z UFK"